Opakowania i zamknięcia do opakowań

Z cyklu: Odrobina „know-how” – Jaka rurka do opakowania?

Odpowiedni dobór zamknięcia do opakowania odgrywa bardzo ważną rolę w procesie jego użytkowania. Jeśli każdy z elementów pasuje do siebie, opakowanie jest szczelne i funkcjonalne, to z pewnością umożliwi Konsumentowi niemalże stuprocentowe zużycie produktu. Jednym z ważniejszych aspektów, przy kompletowaniu docelowego opakowania, jest m.in.:
właściwy dobór długości rurki danego zamknięcia (dozownika, atomizera, spryskiwacza, itp.) względem wysokości butelki. W tym celu należy, przy pomocy głębokościomierza, zmierzyć wewnętrzną wysokość butelki od krawędzi szyjki aż do jej dna, a wynik odczytać w milimetrach. Uzyskana długość jest optymalną, jaką powinna mieć rurka, usytuowana na wprost w butelce. Pomiar długości rurki przeprowadza się przez zmierzenie jej długości od uszczelki znajdującej się pod nakrętką zamknięcia (widocznego najgłębszego miejsca, z którego wychodzi rurka) aż do jej zakończenia. W przypadku, gdy chcemy, aby rurka była lekko zgięta i stykała się z boczną krawędzią dna butelki oraz jej dnem możemy do wyżej opisanego pomiaru dodać kilka milimetrów (w zależności od parametrów butelki) i sprawdzić czy długość ta jest odpowiednia, czy też należy ją skorygować. W przypadku, gdy butelka nie jest transparentna, aby ułatwić sobie ten proces można wyciąć małe okienko w ściance butelki, tuż nad jej dnem i organoleptycznie ocenić prawidłowość pomiaru.

Rurka tez powinna być odpowiednio dobrana do kształtu i wysokości butelki. Są dwie najbardziej popularne możliwości: na wprost do dna lub po skosie, skierowana do narożnika dna butelki. Nie zawsze obie wersje się sprawdzą. Im niższa i bardziej pękata butelka, tym większe prawdopodobieństwo powstawania naprężeń powierzchniowych polimerów, jeśli rurkę skierujemy do krawędzi dna butelki. Tym samym powstaje ryzyko pęknięcia lub zagięcia rurki, które uniemożliwi całkowicie aplikację produktu. W przypadku niskich butelek zalecamy stosowanie rurki skierowanej prostopadle do dna.
Im wyższa butelka, tym większe „bezpieczeństwo” zapewnia dobranie rurki skierowanej na skos do boku dna butelki. Niezaprzeczalną  zaletą tego rozwiązania jest możliwość dokładnego wydozowania produktu z butelki.
Warto zatem pamiętać, że diabeł tkwi w szczegółach!

Ułożenie rurki zależy od decyzji producenta i efektu wizualnego, jaki chce uzyskać. Większość butelek ma lekko wklęsłe dno (patrząc z zewnątrz) i dobranie zamknięcia z rurką na wprost, która styka się z najwyższą częścią dna butelki wygląda lepiej, ale nie pozwala na wydozowanie medium w pełni, gdyż jego resztki pozostaną w zagłębieniach dna. Zastosowanie lekko wygiętej rurki, której koniec będzie stykał się z krawędzią dna butelki lub najgłębszym miejscem dna umożliwi zużycie produktu niemalże w stu procentach. Warto zaznaczyć, że wygięcie rurki nie może być zbyt mocne. Nie można dopuścić do jej załamania lub wygięcia do góry, gdyż może to ograniczyć uzyskanie pełnej dozy, a nawet całkowicie uniemożliwić aplikację medium.

W tym miejscu warto wspomnieć o tworzywie z jakiego mogą być wykonane rurki. Najpopularniejszym i najczęściej stosowanym tworzywem jest LDPE (polietylen niskiej gęstości). Wykonana z niego rurka jest stabilna, ale zdolna do uformowania i lekkiego wygięcia. Drugim rodzajem polietylenu (PE) używanym do produkcji rurek jest HDPE (polietylen wysokiej gęstości). Materiał ten jest twardszy i mniej przezroczysty od poprzednio omawianego. Z kolei rurki wykonane z PP (polipropylen) charakteryzują się największą sztywnością i wytrzymałością na odkształcenia. Stosowane są one najczęściej w produktach typu spryskiwacz czy dozownik na specjalne życzenie Klienta.

Kolejnym niezwykle ważnym punktem w doborze rurki jest właściwy kształt przycięcia jej końca. Rurka przycięta pod kątem prostym, równolegle do dna butelki jest zdecydowanie niewłaściwym rozwiązaniem. W takim przypadku całą swoją powierzchnią styka się ona z dnem butelki w wyniku czego może dojść do zablokowania aplikacji. Rurka może być przycięta także pod skosem. Taka metoda jest bezpieczniejsza, ale nadal istnieje ryzyko, że przy przemieszczeniu się rurki może ona zetknąć się ze ścianką butelki w taki sposób, że dojdzie do uszczelnienia rurki i zatrzymania dozowania. Trzecim najpopularniejszym i najbezpieczniejszym typem zakończenia jest tzw. „jaskółczy ogon”. Koniec rurki wygląda wówczas jak litera „V”, której dwa końce tylko punktowo stykają się z dnem butelki, co gwarantuje swobodny pobór medium podczas stosowania.
Ważnym aspektem jest również dobór właściwej średnicy rurki do gęstości medium, które znajduje się w opakowaniu. Zbyt mała średnica rurki może spowodować, że nie osiągniemy pełnej dozy lub aplikacja nie będzie w ogóle możliwa, ale… o tym już przy następnej okazji.

grafika-3-3-tydz.png