Opakowania i zamknięcia do opakowań

Walka z plastikiem na najwyższym szczeblu

Kiedy wszyscy zastanawiają się, jak się pozbyć plastiku i znaleźć zamienniki tego tworzywa w opakowaniach kosmetyków, my staramy się niezmiennie i konsekwentnie mówić, jak żyć z nim w zgodzie.


Co nam proponuje Unia Europejska?
Polscy przedsiębiorcy miewają ambiwalentny stosunek do Unii Europejskiej.
Jak przychodzi przelew z dotacji to Unia jest dobrą ciocią, jak wchodzą przepisy wymuszające zmiany staje się srogim, nielubianym wujkiem.
Warto jednak patrzeć na rygorystyczne przepisy nie tylko ze swojego punktu widzenia, a globalnie w skali całego kontynentu oraz przyszłościowo w perspektywie kilkuset lat.
Celem wprowadzanych zmian ma być  dobrostan przyszłych pokoleń.

„Po nas choćby potop”
Madame de Pompadour, której przypisywany jest ten cytat, trwoniła pieniądze państwa, my dziś z podobną lekkością trwonimy zasoby ziemi. Konieczna jest zmiana sposobu myślenia i uświadomienie sobie, że pozbawiamy beztrosko przyszłe pokolenia cennych surowców.
Choć propozycje UE nie są doskonałe, o czym w dalszej części tekstu, nie są też łatwe do wprowadzenia, wymagają inwestycji, ale co najważniejsze wymuszają zmiany dotychczasowych przyzwyczajeń.
Europejskie Stowarzyszenie Plastics Europe bacznie przygląda się pracom UE nad zmianami zawieranymi w bardzo obszernym projekcie, jakim jest Zielony Ład.
Komentuje te zmiany, doradza i reprezentuje stanowisko producentów i przetwórców plastiku.
Plastics Europe ma realny kontakt z branżą przetwórczą, recyklerami i producentami opakowań, którego politykom czasami brakuje. Patrząc kompleksowo, dostrzega różnice między ilością odpadów, możliwościami ich odsegregowania, recyklingowania, a finalnie wprowadzenia na rynek.
Choć dla laika może się to wydawać proste, w rzeczywistości brakuje recyklerskich mocy przerobowych, żeby zaspokoić dwa postawione cele – zrecyklingować odpady plastikowe oraz dostarczyć odpowiednią ilość przetworzonego surowca, zaspakajając potrzeby rynku do zrealizowania założenia 30% udziału surowca z odzysku do roku 2030 w opakowaniach.
Jeśli te trzy wartości nie osiągną stabilnej równowagi, nie będzie mogło być mowy o zamknięciu obiegu tworzyw sztucznych.
Plastics Europe sugeruje, że podstawowym rozwiązaniem tego problemu są inwestycje w recykling mechaniczny z jednej oraz chemiczny, z drugiej strony.
Wybudowanie tych dwóch filarów pozwoli również na recykling takich odpadów, których niska jakość nie pozwala teraz na ich recykling mechaniczny.
Firmy członkowskie Stowarzyszenia już inwestują w te rozwiązania, jednak tu potrzebna jest pomoc i uregulowania systemowe.


Zza biurka widać mniej

W Komisji Europejskiej praca nad tworzywami sztucznymi, gospodarką obiegu zamkniętego i alternatywami dla plastiku w opakowaniach wre.
Zza biurek, bez konfrontacji z rzeczywistością świat wygląda na prostszy, niż jest w rzeczywistości. Ciągłe sugerowanie, że plastik z recyklingu powinien trafiać do opakowań mających kontakt z żywnością i kosmetykami jest, w naszej opinii, na tym etapie powszechnie dostępnych technologii niebezpieczne.
Żeby uznać to za dobre rozwiązanie, każda granulka zrecyklingowanego tworzywa musiałaby przechodzić testy.
Równocześnie firmy, które powinny w swoich produktach stosować tworzywo zawrócone wg GOZ, chwalą się tym, jako pionierskimi innowacjami. Dziurkacz do papieru, rynna, lampy, meble kuchenne, to tylko pojedyncze przykłady, gdzie takie tworzywo zaczyna znajdować zastosowanie, choć powinno być już bardzo powszechne. Podobnie branża automotive mogłaby mieć ogromny udział w odbiorze plastiku z recyklingu i odlewania z niego np. osłon silnikowych, czy wewnętrznych elementów samochodów.
Chcąc się dowiedzieć, dlaczego takie tworzywo nie jest wykorzystywane w tych gałęziach przemysłu, nieoficjalnie słyszymy, że jest ono kiepskiej jakości.
Czyli do żywności i kosmetyków jakość jest na najwyższym poziomie, ale już do produkcji lampy czy dziurkacza jakość jest niewystarczająca…

Bio-alternatywy
Według wyników badań niezależnych instytucji naukowych plastik, w porównaniu do innych tworzyw opakowaniowych, zostawia najmniejszy ślad węglowy i wodny. Brane jest pod uwagę całe życie tworzywa – od pozyskania surowca, przez jego przetworzenie, selektywną zbiórkę odpadu, recykling, aż po powrotne użycie. Niestety ani papier, ani bawełna, ani nawet bioplastik nie mogą się poszczycić lepszymi wynikami, niż klasyczne tworzywa sztuczne.
Rezygnacja z plastiku na rzecz innych materiałów może się okazać wylewaniem dziecka z kąpielą. Podejmując decyzje w duchu ekoprojektowania opakowań nie można o tym zapomnieć.
Tworzywa sztuczne to na pewno trudny temat i wielowymiarowy, czekają nas zmiany w podejściu do niego, ale też rozwiązania systemowe, które rozwiążą problem odpadów.
Do tego czasu możemy postępować zgodnie z zasadami piramidy „odpadowej”.
Unikać odpadów i minimalizować ich ilość, jako konsument.
Jako producent, świadomie korzystać z zasad ekoprojektowania i wprowadzać na rynek ten rodzaj tworzyw, które w danym regionie faktycznie mają szansę na drugie życie w postaci recyklatu.

co-warto-obserwowac.png